Ciasto na pierniczki-leżakowanie

500 g miodu
2 niepełne szklanki cukru
250 g masła
1 kg i 1 szklanka mąki
4 jajka
3 płaskie łyżeczki sody oczyszczonej
1/2 szklanki mleka
szczypta soli
1 szklanka siekanych orzechów włoskich
1/2 szklanki siekanej skórki pomarańczowej
1/2 szklanki posiekanych rodzynek
(bakalie można zmienić wg uznania)
1 czubata łyżka ciemnego kakao
1 paczka przyprawy do piernika

Miód, cukier i tłuszcz włożyć do garnka, powoli podgrzewać stale mieszając, aż wszystkie składniki się połączą, odstawić z gazu i dodać bakalie oraz przyprawy, wymieszać.
Do malaksera lub do dużej miski wrzucić większość przesianej mąki, jaja, sól, sodę rozpuszczoną w zimnym mleku, kakao, wymieszać. Po chwili dodać masę z tłuszczu i miodu ponownie wymieszać. Na końcu dodać pozostałą mąkę i wymieszać.
Ciasto przełożyć do naczynia, przykryć lnianą ściereczką. Odstawić na kilka tygodni w chłodne miejsce ( lodówka) aby dojrzewało.
Ciasto kiedy odpoczywa zmieni konsystencję z luźnej, na twardawą. Po ok. 6 tygodniach można przystąpić do pieczenia pierniczków.

Gdzie tkwi tajemnica piernika? Otóż staropolskie pierniki wypiekane były na zaczynie, który leżakował i dojrzewał latami. Cukiernicy ściśle chronili receptur, przekazując je z ojca na syna, a ów drogocenny zaczyn przekazywano nawet pannom w posagu. Gdy na świat przychodziła córka, wyrabiano ciasto, które było wypiekane dopiero w dniu jej ślubu!Ciasto leżakowało i dojrzewało latami.