Wigry - eremy

W roku 1671 drewniane zabudowania klasztoru, kościoła, dworu królewskiego oraz pozostałych budynków doszczętnie strawił pożar. Kilkanaście lat twa budowa nowego murowanego zespołu klasztornego prawdopodobnie według planów włoskiego architekta, Piotra Putiniego. Nie odbudowano już obiektów spoza obrębu murów – stajni, wozowni, spichlerzy, oficyn, karczmy, browarów.
Świetność klasztoru trwała do III rozbioru Polski, kiedy to ziemie dzisiejszej Suwalszczyzny znalazły się w granicach Prus. W 1796 roku władze pruskie skonfiskowały majątek zakonny a w roku 1800 zakonnicy zostają wypędzeni. Znajdują schronienie u współbraci z Bielan pod Warszawą.
Wigry stały się siedzibą nowo utworzonej diecezji. W 1823 r. siedzibę diecezji przeniesiono do Sejn. W Wigrach powstaje uboga parafia., która od tej pory administruje klasztorem. Zabudowania klasztoru popadają w ruinę, cegły są rozkradane, ginie wyposażenie klasztoru i kościoła, między innymi giną obrazy Smuglewicza - nie zostały odnalezione do dziś, cenne rzeźby św. Rocha i św. Benedykta - stoją przed frontonem kościoła św. Aleksandra w Suwałkach Odwiedzający Wigry w 1880 roku korespondent Wacław Rakowski zanotował: ….O restauracji klasztoru, jak obecnie, mowy być nie może. Cegły są sprzedawane i domy z nich stawiają w Suwałkach. W pozostałym jedynym pawilonie mieszka proboszcz wigierski ks. Wojciech Olszewski, od lat już 28 zarządzający parafią, dzięki to właśnie jemu pozostałe jeszcze zabytki minionych czasów nie uległy zniszczeniu, a przechowywane są troskliwie.....
Prowadzi się drobne prace zabezpieczające. Działania frontowe pierwszej wojny światowej dopełniają reszty. Klasztor przestaje istnieć.
Lata międzywojenne to odbudowa klasztoru według projektu Oskara Sosnowskiego. Prawie odbudowany ulega ponownemu zniszczeniu w roku 1944 podczas ostrzału artyleryjskiego.
Po przejściu frontu spontanicznie przystąpiono do odbudowy, zabezpieczono kościół i plebanię. Od roku 1947 następuje regularna odbudowa kościoła, prace trwają do końca lat 50. W odbudowie zespołu klasztornego uczestniczy państwo. W latach siedemdziesiątych pomiędzy Ministerstwem Kultury i Sztuki a Kościołem dochodzi do zawarcia umowy dzierżawy. Zgodnie z tą umową ministerstwo wydzierżawiło wzgórze wigierskie na lat 50, warunkiem dzierżawy było zrekonstruowanie obiektów klasztornych oraz wnoszenie opłat za użytkowanie tego miejsca. Państwo odbudowuje zespół klasztorny.


https://www.garnek.pl/vinga