nauczyłeś się brać, no to naucz się dawać

Łyk łyk Ginu, lodu i cin cinu
Buch buch dymu Skurwysynu.



Dwadzieścia cztery smutki
to zwykła nasza doba.


Hej, ciut za mało jest
Tego życia żeby żyć,
Bo pstryk i nie ma nic.


czuję zwątpienie, tylko to czuję dzisiaj



To życie jest zbyt krótkie, by przeżyć je tylko dla Ciebie.

mniej nerwów, bilet do szczęścia nie ma opcji - rezerwuj, to co masz w sercu niech będzie Twą dumą, więc wygraj albo się zesraj próbując.

niekończąca się jezdnia, wciąż po środku trasy

właśnie teraz krok naprzód ma dla mnie największe znaczenie


daje to co mogę dać i nigdy nie przestaję


bywa nieraz, że stoimy w obliczu prawd, dla których brakuje słów.



gdy nie masz nic do stracenia, do zyskania masz wszystko


czemu mamy tak żyć, jakby każdy z nas uciekał

Niebo jest tu śliczne jak twoja dusza, a nocą tak czarne jak moje serce.


kpisz z cudzej blizny, a sam nigdy nie byłeś ranny



na starą miłość podobno nie siada kurz


zacieśniam grono, choć znajomych coraz więcej, coraz więcej osób patrzy na ręce.

świat już nie jest tak prosty, Ty na głowie masz więcej.


patrzymy sobie w twarz, byle tekst trafia w gusta
każde miejsce dobre, prawie jak blunty, lub ricard wódka,
i zatracenie sięga prawie zenitu
gdy w pogoni do szczytu walczymy prawie do świtu

czuję się winna aż po samo dno duszy

pytasz mnie o jutro, chce mieć więcej niż nic

daj mi emocje, bo lubię jak jest intensywnie