Zakład fryzjerski... Fot. 1 i 3

cd
Zanim pojechałam do Afryki, a konkretnie do Botswany, zastanawiałam się, co mnie tu spotka, czym zaskoczy, jacy są ludzie tam gdzieś po drugiej stronie globu… Jak wygląda ich życie…czy ja też będę mieszkała w takiej chatce… ale przecież ona nie zawsze ma drzwi… może lew wejść i mnie pożreć…przecież nie ma mowy, bym usnęła… zatem będę czuwać. Ale ile można nie spać…Jechać… nie jechać! Nasłuchałam się przeróżnych opowieści o zacofaniu, biedzie, AIDS, jadaniu robali i innych tam… Zastanawiałam się 2 minuty… i już wiedziałam. Jadę… jak mam być czyimś śniadaniem i tak mi jest pisane…ale trochę się obawiałam. Na dobrą sprawę chyba nieznanego, które w dodatku bardzo chciałam poznać. Jednak dopiero dwa dni przed wylotem zapytałam, czy dom, w którym będę mieszkała ma drzwi i jaki jest dostęp do wody. Że prąd był wiedziałam już pół roku wcześniej, bo w wiosce długo zbierali na tę inwestycję i w końcu udało się pociągnąć linię, ale tylko do niektórych domków, bo za prąd trzeba płacić to raz, a dwa, kto by się przejmował prądem, jeśli całe życie go nie miał i żył? Na wszelki wypadek wzięłam też suszarkę do włosów. A co!
Przydała się…, bo tam, gdzie mieszkałam i drzwi były, i woda, i prąd… A nawet we wiosce (moi Drodzy, nie mylić z naszą wsią – tam wioski mają i po 6 i 10 tys. mieszkańców) były zakłady fryzjerskie!. Wszystko zatem, czego się nasłuchałam stanowiło stek kosmicznych bzdur… Zastałam sympatycznych, uśmiechniętych ludzi – i tych, których poznałam, ale i tych, których mijałam w różnych miejscach, nieznajomych. Na pewno posiadali inną kulturę, inne tradycje, swoją własną inną od naszej historię, ale… to najnormalniejsi ludzie, którzy tak samo jak my kochają, smucą się, denerwują, przeżywają swoje kłopoty. Tak samo jak u nas dziewczyny stroją się, latają za chłopakami, tak samo chłopcy wygłupiają się, popychają, kłócą i czasami sobie przyłożą. Suszarka się przydała, ale w domu. Nie skorzystałam z salonu fryzjerskiego, gdyż sympatyczny Pan Fryzjer, gdy mnie zobaczył, wytrzeszczył oczy z niemą nadzieją i pewnie w myśli zaczął się modlić, by toto nic od niego nie chciało… Nie mógł się też powstrzymać i dotykał moich włosów z uśmiechem, zastanawiając się zapewne, czy nadaje się to na pokarm dla jego osłów… jestem blondynką!!! – i bez kawałów, proszę.

Dobrej nocki:))

dodane na fotoforum:

• Afryka