Elizabeth Gilbert

Kiedy człowiek zgu­bi się w ta­kim gąszczu, cza­sami zaj­mu­je mu dłuższą chwilę, nim uświado­mi so­bie, że się zgu­bił. Bar­dzo długo jes­teśmy prze­kona­ni, że zboczy­liśmy ze ścieżki tyl­ko od­ro­binę, że już la­da mo­ment znaj­dziemy się z pow­ro­tem na szla­ku. A po­tem przychodzi jed­na noc za drugą i na­dal nie ma­my pojęcia, gdzie się znaj­du­jemy, i wreszcie mu­simy przyz­nać, że tak da­leko odeszliśmy od ścieżki, że już na­wet nie wiemy, po której stro­nie wschodzi słońce.