(8)
Jestem zbyt biedny, żeby mieć prawo płakać. Nie mam prawa do luksusu wyrażania bólu. Moje łzy nie mają prawa bytu. Nie mają prawa się pokazywać. Dlatego udaję, że nie cierpię, blefuję. Zamykam śluzy mojego serca, zbiorniki moich łez. Walczę o to, żeby nie płakać. Kłuje mnie w nosie, chwyta za gardło i dusi w piersiach. Ale działa.
tuja1 2013-03-26
bardzo życiowe słowa:)) tylko dzieci są spontaniczne, my - dorośli ciągle się czegoś obawiamy i ukrywamy swoje emocje:))
