(0)
Świątynia Sybilli (nazywana dawniej Świątynią Pamięci) usytuowana jest na skraju stromej skarpy nad starorzeczem Wisły - Łachą. Powstała z myślą o gromadzeniu pamiątek narodowych, które w latach zniewolenia kraju miały pobudzać uczucia patriotyczne i miały dawać nadzieję na lepszą przyszłość Polski. Z tego też względu księżna Izabela kazała nad wejściem umieścić napis: "Przeszłość - Przyszłości". Świątynia Sybilli zbudowana została w latach 1798-1801, na wzór starożytnej Świątyni Westy w Tivoli pod Rzymem, według projektu Aignera. Zbiory tu zgromadzone stały się zalążkiem pierwszego na ziemiach Polski (i jednego z pierwszych w świecie) muzeum. W zbiorach swoich Izabela gromadziła zarówno falsyfikaty i rzekome pamiątki historyczne, jak i rzeczy naprawdę oryginalne i cenne. Świątynia ta ma kształt rotundy otoczonej wokół przez korynckie kolumny. Składa się z dwóch okrągłych sal, umieszczonych jedna nad drugą. Do sali górnej prowadzą reprezentacyjne schody, których strzegą umieszczone po obu stronach kamienne Lwy-Sfinksy (dar cara Aleksandra I). Na wprost wejścia do sali głównej znajdowała się zasłonięta kotarą nisza, w której umieszczone były szczególnie cenne przedmioty, między innymi miecze ofiarowane królowi Jagielle i księciu Witoldowi przez wielkiego mistrza przed bitwą pod Grunwaldem, szable Jana III Sobieskiego i Stefana Batorego, laski marszałkowskie, chorągwie i sztandary wojskowe i wiele innych, cennych pamiątek. Przed niszą ustawiony był postument, na którym stała hebanowa szkatuła z napisem ułożonym z brylantów: "Pamiątki polskie zebrała Izabela z Flemmingów Czartoryska w roku 1800". W szkatule tej umieszczone były liczne klejnoty królewskie oraz klejnoty znanych rodów magnackich. Wokół ścian ustawione były szafy z licznymi pamiątkami, na których stały miniaturowe sarkofagi ze szczątkami królów, wodzów, uczonych i pisarzy. Salę dolną oświetlało tylko jedno okno i wąskie otwory (przypominające strzelnice) oraz jedna lampa zawieszona u sufitu. Poświęcona ona była, przede wszystkim, pamięci księcia Józefa Poniatowskiego. Na środku sali znajdował się marmurowy obelisk, na którym umieszczono szablę tego bohatera narodowego i patriotyczne napisy, a przede wszystkim napis: "Książęciu Józefowi Poniatowskiemu. Dowodził Polakom, zginął za Ojczyznę. Poległ 19 października 1813". Był tu również napis: "Hic meruit tumulum medio sibi tollere Templo - Ten zasłużył, by Mu wznieść grobowiec w środku świątyni", obelisk był zwieńczony brązowym orłem z czasów Księstwa Warszawskiego. Znajdowały się w tej sali również, pisane na zamówienie, życiorysy królów i mężów stanu zasłużonych dla kraju oraz umieszczone na filarach symboliczne tarcze wielkich wodzów polskich.
dodane na fotoforum:
