(1)
Kościół św. Jana Chrzciciela. Widok na fragment kościoła od strony ul. Ogrodowej. Przebudowany po 1610 r. zapewne z udziałem muratora Jana Wolffa jest jednym z ważnych przykładów późnorenesansowej architektury sakralnej na Lubelszczyźnie. Kościół Parafialny w Dysie wymurowany został z cegły i kamienia. Podstawą konstrukcji jest jednonawowe sklepienie z węższym zamkniętym półkoliście prezbiterium, do którego przylega zakrystia z przedsionkiem (dobudowanym w XIX w.). Od zachodu wzniesiona jest wieża z kruchtą w przyziemiu. Przy północnej ścianie nawy znajduje się kruchta dobudowana w XVIII w. W czasie przebudowy i remontu w pierwszej połowie XVII w. mury kościelne powiększono o prezbiterium. Ponadto przeprowadzono podziały elewacji wieży oraz wzniesiono sklepienia pokryte dekoracją sztukatorską, w formie sieci ornamentowanych wałków, w tzw. typie lubelsko-kaliskim. W 1781 r. założono nowy hełm wieży. W 1788 r. ponowna konsekracja Kościoła (Proboszcz Ks. Stanisław Śladowski). W ciągu XIX i XX w. obiekt był kilkakrotnie remontowany. Kościół został wpisany do rejestru zabytków pod nr A/564. Z zespołem kościelnym związane są także: dzwonnica murowana (XIX w.) parawanowa, dwukondygnacjowa oraz plebania murowana z 1905 r ., ufundowana przez Ordynata hrabiego Zamoyskiego. W pobliżu kościoła znajduje się cmentarz parafialny z końca XVIII w. z najstarszymi zachowanymi nagrobkami, pochodzącymi z połowy XIX w. Pierwotne średniowieczne mogiły lokowane były zaraz przy terenie świątyni.
dodane na fotoforum:
