już gotowy

Nie chodź

Nie chodź po parku już po nocy,
tam zimny wiatr tarmosi drzewa
i jesień wypłakuje oczy,
tam żaden ptak już nie zaśpiewa.

Wśród czarnych pni, od deszczu śliskich,
warkocze wierzbom wiatr zaplata,
a w stertach złotych, zwiędłych liści
snuje się mdłe wspomnienie lata.

Nie chodź po parku, tam mgły białe
zdobią źdźbła traw kroplami rosy,
alejki już opustoszałe
i próżno wypatrywać oczy.

W mgłach więzną myśli, blednie światło,
przedziwne zjawy mamią oczy.
Kiedy słoneczko spać już zaszło
nie chodź po parku.Nie po nocy.

szarobury