(1)
Dusza się moja zamyśla głęboko...
Dusza się moja zamyśla głęboko,
Czuje, że tu jak słońcu zajść potrzeba.
A innym ludziom zabłysnąć na oko...
Jakiego kraju - jakiego nieba
Światło - powita mię w progu żywota?
Nie wiem - lecz rad bym żył z polskiego chleba...
Bądźże mi lepsza, o młodości złota,
Niż ta... która mi tutaj się skończyła,
Strzegącemu się szlachetnością - błota.
Bądźże mi blisko... o matczyna - miła
Duszo!... abym mógł znów ukochać ciebie.
Nie wiedząc - żeś mię tutaj raz - rodziła.
Słowacki Juliusz
