myślęcinek pomnik łabedzia na stawie jeszcze lód

niecierpliwość

niecierpliwość wpisuje się w pejzaż,
płowe trawy w rdzach zwiędłych liści,
ty codziennie na drogę wybiegasz,
niech już przyjdzie, niech wreszcie się ziści.

w ścianie lasu brzozy bieleją
jak rzucone bezładnie kości,
wśród nich bure spłachetki śniegu,
blizny zimy, której już dosyć.

a po nocy, z różowym świtem,
słońce budzi pragnienie w oczach
coraz wyżej zawisa w zenicie,
kiedy wreszcie przyjdzie tu wiosna.

może dzisiaj się zjawi zza morza
w sukni z kwiatów, na skrzydłach motyli,
ptaki znowu zaludnią przestworza,
przy księżycu się słowik rozkwili.

może dzisiaj, choć świat jeszcze szary,
klucze kaczek otworzą nadzieję,
że już blisko, za progiem, miej wiarę...
wkrótce ziemia się w niej rozszaleje.

szarobury