w lesie

EDEN

daj mi swe samotne serce
ja swoje tobie dam
razem znajdziemy takie miejsce
gdzie nigdy nikt nie jest sam

zapomnimy o morzu słonym od łez
zapomnimy o czasie co stale goni
o złej pamięci zapomnimy też
i nienawiści co najgorsza z broni

wszyscy razem zbudujemy świat
bez śmierci chorób i starości
gdzie dawne groby porasta kwiat
bo wszyscy wrócili do swej młodości

a w naszym domu tylko śmiech rozbrzmiewa
przez okna słychać zaś lasu błogą ciszę
i tylko ptactwo nad jeziorem sobie śpiewa
ale w tym wszystkim Boga ciepły głos ja słyszę.

/Janusz Kyć/