Ludzie są jak wiatr (...). Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostanie , drudzy dmą jak wichry, więc zostają po nich serca złamane, jak drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba. Tyle żeby wszystko na czas mogło kwitnąć i owocować. I po tych zostaje piękno naszego świata ..."
Krystyna Siesicka