portret

Ubrana w te chwile,
które nie zdarzyły się,
jak we śnie,
idę nieśmiało przed siebie,
w moim pokoju
zapach, czułości,
szept serca ,
jak rwący nurt rzeki ,
a moje usta wypowiadają wciąż słowa miłości
moje oczy pełne są nieba,
a w moim oknie nadal kwitnie nadzieja...