Flaming różowy

Flamingi żywią się zwierzętami i roślinami do 1 cm długości. Żerując brodzą i zanurzają głowę w błocie, osadzie dennym lub w płytkiej wodzie w ten sposób, że szczęka górna znajduje się pod dolną (dziób jest lekko otwarty). Powoli krocząc i ruszając głową na boki, wyłapują drobne skorupiaki, mięczaki, owady, robaki i inne bezkręgowce, ale również glony, fragmenty roślin, ich nasiona – odcedzają je z wody i mułu dzięki specyficznie ukształtowanemu dziobowi z blaszkami. Gdy ten jest zamknięty, usuwane są przez nie zbędne elementy, takie jak piasek i woda. Dzięki temu z pokarmem wchłaniają niewielkie ilości soli.
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w marcu – kwietniu jedno (rzadko dwa) jajo. Pomimo to nie każdego roku przystępuje do lęgów, nawet na regularnie zajmowanych stanowiskach.
Jedno jajo jest wysiadywane przez okres około 28–32 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 10 dniach, lecz ich dziób jeszcze nie ma odpowiedniego kształtu do filtracji i są karmione przez rodziców wysokobiałkową wydzieliną z wola, tzw. ptasim mleczkiem (tak jak u gołębi, choć ze względu na dużą liczbę czerwonych krwinek ma czerwoną barwę). Usamodzielniają się po około 70 dniach. Pisklęta po opuszczeniu gniazd gromadzą się w żłobki, składające się z ptaków o zbliżonym wieku. Po miesiącu od wyklucia potrafią już samodzielnie zdobywać pokarm, ale rodzice dokarmiają je, aż staną się lotne (następuje to zwykle najwcześniej po kolejnych 5 tygodniach). W 6. tygodniu życia młode mają wykształcony dziób w ostatecznej formie i funkcji. Zazwyczaj maksymalna długość życia wynosi 33 lata, zaś w niewoli 44 lata, najstarszym znanym flamingiem tego gatunku był Greater, który zmarł w wieku ponad 80 lat.