Malbork. Przyziemie skrzydła wschodniego - wystawa bursztynu

Ważny dla wystawy jest kontekst miejsca – zarówno miejsca powstawania bursztynu, jak jego obróbki i wreszcie ekspozycji. Dzieje bursztynu bałtyckiego nierozerwalnie związane są bowiem z rejonem wokół obecnej Zatoki Gdańskiej. To tu powstawał on w odległej epoce eocenu, gromadził się pod ziemią, a następnie, już od czasów neolitycznych był obrabiany i wykorzystywany do wytwarzania przedmiotów użytkowych, przede wszystkim ozdób.

Historia zamku w Malborku – stolicy państwa krzyżackiego, a później rezydencji królów polskich, jest ściśle związana z bursztynem. W okresie średniowiecza bursztyn stał się źródłem potęgi handlowej Zakonu. Z bursztynu wytwarzano wówczas przede wszystkim różańce, ale też reliefy czy rzeźby figuralne. Na wystawę z muzeum w Bratysławie sprowadzony zostanie, będący zapewne darem wielkiego mistrza Konrada von Jungingena średniowieczny świecznik królowej Zofii, z bursztynową figurą Madonny.

W nowożytności bursztyn stał się ulubionym materiałem rzemieślników, którzy wykonywali luksusowe przedmioty – niewielkie rzeźby, kielichy, szkatuły, a także ołtarzyki. Kolekcja malborska słynie z unikatowych arcydzieł bursztynowych należących wcześniej do królów polskich – Stanisława Leszczyńskiego i Stanisława Augusta Poniatowskiego. Nie brak w niej także zabytków wykonanych przez wybitnych artystów działających w Gdańsku, m.in. przez Michela Redlina czy Christophra Mauchera.