W 1907 roku powstało...

...Łódzkie Stowarzyszenie popierania Niemieckiej Szkoły i Wychowania. Na czele jego Zarządu znowu widzimy E. Leonhardta. Największym sukcesem związanego z nim Niemieckiego Stowarzyszenia Szkolnego było wybudowanie szkoły przy zbiegu ulic Rozwadowskiej i Nowospacerowej (dziś Zamenhofa i al. Kościuszki) dla Niemieckiego Reformowanego Gimnazjum, którego otwarcie nastąpiło w 1910 r. W Radzie Opiekuńczej Szkoły działali: Leonhardt - prezes, Fr. Ramisch, K.R. Eisert, R. Schweikert, bracia Kindermannowie a wspierali szkołę prawie wszyscy przemysłowcy pochodzenia niemieckiego.
Wybuch I W. Św. nie przeszkodził Leonhardtowi w kontynuowaniu kariery. Po wejściu Niemców do Łodzi w grudniu 1914 r. okupant powołał całkowicie zależny od niego magistrat i radę miejską. Zastępcą nadburmistrza Schoppena został łódzki fabrykant... Ernest Leonhardt. Nadal cieszył się autorytetem wśród łódzkich Niemców. Nie znaczy to jednak, że bezkrytycznie popierał wszelkie działania nacjonalistów. Oto gdy dwóch pomniejszych przemysłowców - Seiler i Manitius wystosowali memoriał w imieniu nacjonalistycznego środowiska niemieckiego w \\\"rosyjskiej Polsce\\\" w sprawie aneksji trzech guberni: płockiej, kaliskiej i piotrkowskiej z Łodzią i okręgiem łódzkim do Niemiec, próżno szukać pod nim podpisu Leonhardta. Dobrze wiedział, że swój sukces zawdzięcza chłonnemu i bezkresnemu rynkowi rosyjskiemu.
Leonhardt nie dożył końca wojny - zmarł w 1917 r. w czasie podróży w interesach do Lipska. Pochowany został na łódzkim cmentarzu Starym pod przyciężkim grobowcem w stylu pruskiego modernizmu, na którym widnieje tylko jedno słowo: LEONHARDT.