Kolejny przykład śródmiejskiej rezydencji łączącej funkcje mieszkalną i handlowo-przemysłową. Wybudował ją właściciel farbiarni mieszczącej się w głębi dwóch sąsiadujących ze sobą posesji. Mieszkał on długo w skromnym, typowym domu rękodzielniczym. Zgromadzony majątek pozwolił mu na wybudowanie w 1896 r. pałacu - archiwalną kopię projektu podpisał architekt miejski Franciszek Chełmiński, co nie przesądza jednak o autorstwie.
O zaliczeniu budynku do kategorii "pałac"decyduje neobarokowa fasada a w większym stopniu wyposażenie wnętrz.
Za: "Łódź, pałace i wille" K. Stefański, J. Kusiński.