anklam

Kościół Świętego Mikołaja powstał w roku 1280 ku czci patrona żeglarzy, rybaków i kupców. Wieża kościoła była widoczna z daleka i służyła jako pomoc w nawigacji. Była również godłem miasta Anklam i symbolem wolności oraz dobrobytu jego hanzeatyckich mieszkańców. W roku 1336 mieszkaniec Anklam, Thedericus Nordow, ufundował ołtarz. Zakończenie budowy kościoła nastąpiło przypuszczalnie około roku 1500 po wstawieniu stalli na chórze. W roku 1568 Lorenz Bole zakończył poważniejsze prace budowlane. W roku 1574 wieża kościelna została uszkodzona w wyniku uderzenia pioruna. Po kolejnych zniszczeniach spowodowanych w roku 1586 przez niesprzyjające warunki pogodowe dach kościoła pokryto ponownie płytami miedzianymi. W roku 1606 następuje wbudowanie stalli dla bednarzy i przedstawicieli innych cechów. W latach 1696 - 1700 dobiegają końca prace budowlane i remontowe. W roku 1733 burza przechyla jeszcze bardziej zgięty w roku 1703 szczyt wieży, po dalszych szkodach wyrządzonych przez burzę kościół otrzymuje w roku 1802 piorunochron. Od grudnia 1806 kościół jest wykorzystywany przez Francuzów jako siodlarnia. 10-go stycznia 1807 roku poświęcono nowe organy, wykonane przez Buchholtza z Berlina. Po spaleniu elementów konstrukcji dachu, w wyniku uderzenia pioruna w roku 1816, odnowiono w roku 1817 szczyt wieży. W roku 1850 zbudowano prezbiterium według rysunków królewskiego budowniczego Märtensa, a szczeciński budowniczy organów Kaltschmidt buduje nowe organy, które w roku 1851 zostały poświęcone przez biskupa D. Ritschla. Po usunięciu jednopiętrowych kaplic w roku 1868 przeprowadzono pod okiem inspektora budowlanego Butterkircha zmiany budowlane empory organów. Kościół otrzymuje ożebrowanie okienne części gzymsu i nowe stalle. W roku 1906 kościół wzbogacają kolorowe, witrażowe okna na chórze, nowe organy, zostają pomalowane, dochodzą nowe stalle i inne elementy wyposażenia. Odnowiony kościół został ponownie poświęcony 23 kwietnia 1909 roku. Podczas II wojny światowej, kościół zostaje zniszczony, aż po go okalające mury, co grozi całkowitym zawaleniem. W roku 1994 założono Koło Przyjaciół Kościoła, jako organizację wspierającą jego odbudowę. Od roku 1995 kościół pokryto tymczasowym, awaryjnym zadaszeniem, które było pierwszym krokiem na drodze do stopniowego udostępniania obiektu. Od roku 1999 odnowiony kościół jest ponownie dostępny dla zwiedzających.