Jesienne podróżowanie

Samotność
Do wszystkich, którzy czują się tak jak ja....

Dokoła mnie znane,całkiem obce twarze.
Uśmiech rozrywający twarz w nieopisanym bólu.
Smutek pod postacią fałszywej radości.
I nadzieja, która dawno wygasła.
I nadzieja, której nigdy nie było.

Wśród przyjaciół jestem swych,
w samotności nadal trwam,
na bezludnej wyspie miejsce mam,
tam mój dom, tam jestem ja.

Nie zna nikt drogi, by dotrzeć tam,
ja sama zgubiłam ścieżkę,
błądzę w labiryncie uczuć,
i wiem,że nie znajdę wyjścia.

Kim jest człowiek, co w samotności trwa
gdy wśród niego ludzi tłumy?
Może to jesteś ty, może ja,
a może po części każdy z nas...?