Imbir na zdrówko

Zimą imbir ma swoje pięć minut. W mig rozgrzewa przemarznięte ciało i pobudza zniechęcony do życia umysł.

Jest chyba najdłużej stosowaną rośliną w medycynie naturalnej. Jego korzeń ma wiele dobroczynnych składników, które wspomagają działanie systemu odpornościowego organizmu, pomagają na schorzenia przewodu pokarmowego zapobiegają mdłościom i skutecznie wspierają kurację podczas przeziębienia. Wraz z postępem w medycynie naukowcy znajdują dla niego coraz to nowe zastosowania, na przykład w kosmetykach czy przemyśle perfumeryjnym. Ponieważ posiada charakterystyczny, ostry smak – doskonale sprawdza się również w kuchni, jako przyprawa.

Słynny afrodyzjak
Imbir to korzeń rośliny z gatunku Zingiber. Ta łacińska nazwa wywodzi się z sanskrytu, w którym wyrażenie sigabera oznacza „róg”. Rzeczywiście, patrząc na imbir to skojarzenie jest zasadne. Ale wbrew etymologii imbir nie pochodzi z Indii, a raczej z którejś wysp na Pacyfiku. Wiemy, że cieszył się uznaniem w starożytnych Chinach, gdzie w zielniku stworzonym na użytek cesarza, został włączony do grona 120 roślin o „znaczeniu ministerialnym”, łagodzących objawy ciężkich chorób.

To Chińczycy włączyli też imbir do arsenału kulinarnych afrodyzjaków. Zaliczali go do roślin z kręgu żywiołu ognia, dających moc i doprawiali nim zarówno przystawki, jak i dania główne. Ten trop, by imbir traktować jako afrodyzjak, przejęli Europejczycy. Kucharze kochanki Ludwika XV, Madame du Barry przygotowywali miksturę z kurzych białek i korzenia imbiru, która miała pobudzać królewskie żądze. Od dawna wiedziano bowiem, że ekstrakt z imbiru rozszerza naczynia krwionośne, a więc poprawia ukrwienie narządów płciowych i ułatwia wzwód.

Lecznicze właściwości
Imbir w sprzedaży występuje w postaci surowego kłącza lub w wersji mielonej. Każda z tych form różni się działaniem na organizm.

Świeży imbir ma większe stężenie dobroczynnych substancji: witamin B1, B2, C, soli mineralnych, wapnia, fosforu, żelaza, potasu oraz olejków eterycznych. Cenne jest zwłaszcza działanie tych ostatnich: ułatwiają trawienie, pobudzają wydzielanie enzymów żołądkowych, łagodzą wzdęcia i mdłości. Dowiedziono, że imbir jest nie mniej skuteczny niż syntetyczne leki przeciwwymiotne, a nie ma przy tym ich działań ubocznych – nie działa bowiem na centralny układ nerwowy, a jedynie w przewodzie pokarmowym.

Niektórzy polecają imbir jako lek na mdłości towarzyszące pierwszym miesiącom ciąży. Mimo że cztery kontrolowane, podwójnie ślepe i randomizowane badania kliniczne, wykonane w Danii, Australii, Kanadzie i Tajlandii, gdzie stosowano imbir w dawce dziennej 1 g, przez czas od 4 dni do 3 tygodni, dawały dobry skutek i nie przynosiły działań niepożądanych – to większość lekarzy zaleca w czasie ciąży umiar w spożywaniu tego kłącza. Imbir bowiem, podobnie jak inne ostre przyprawy, wykazuje działanie hamujące proces krzepnięcia krwi, a więc zmniejszenie ryzyka powstawania skrzeplin w naczyniach, ale i może powodować krwotoki.

Z kolei olejki eteryczne zawarte w imbirze wykazują udowodnione naukowo właściwości przeciwzapalne. I to dzięki nim imbir jest składnikiem suplementów diety wspomagającym leczenie chorób reumatycznych.