☼☼♥Słoneczka i Miłego Dnia życzę♥☼☼

W wolniejszym czasie odwiedzę Was i odpiszę....serdecznie pozdrawiam:)

Po piaszczystej drodze szła niziutka staruszka.
Mimo tego, że była już bardzo stara szła tanecznym krokiem, a uśmiech na jej twarzy był tak promienny,
jak uśmiech młodej, szczęśliwej dziewczyny.

Nagle dostrzegła przed sobą jakąś postać.
Na drodze ktoś siedział, ale był tak skulony,
że prawie zlewał się z piaskiem.
Staruszka zatrzymała się,
nachyliła nad niemal bezcielesną istotą i zapytała:

- Kim jesteś?
Ciężkie powieki z trudem odsłoniły zmęczone oczy,
a blade wargi wyszeptały:
- Ja? ... Nazywają mnie smutkiem
- Ach! Smutek! - zawołała staruszka z taką radością,
jakby spotkała dobrego znajomego.
- Znasz mnie? - zapytał smutek niedowierzająco.
- Oczywiście, przecież nie jeden raz towarzyszyłeś mi w mojej wędrówce.
- Tak sądzisz... - zdziwił się smutek - to dlaczego nie uciekasz przede mną. Nie boisz się?
- A dlaczego miałabym przed Tobą uciekać, mój miły? Przecież dobrze wiesz, że potrafisz dogonić każdego, kto przed Tobą ucieka. Ale powiedz mi, proszę, dlaczego jesteś taki markotny?
- Ja... jestem smutny. - odpowiedział smutek łamiącym się głosem.
- Smutny jesteś... - powiedziała i ze zrozumieniem pokiwała głową. - A co Cię tak bardzo zasmuciło?

Smutek westchnął głęboko. Czy rzeczywiście spotkał kogoś,
kto będzie chciał go wysłuchać? Ileż razy już o tym marzył.
```````````z netu