Prośba o miłosierdzie
W kropli deszczu,
Słońca promieniu.
W cieniu drzewa,
Powiewie wiosennym.
Jak palcem rysowany,
Po niebie - lustrzanym.
Pozostawia maleńki ślad,
W sercu, ranie i duszy.
Ciało, oddzielnie prosi,
Umysł, racjonalnie odmawia.
Lecz dusza wybacza,
Sercem słucha i patrzy na świat.
Żyć w zgodzie z naturą,
Własnym sumieniem również.
Być godnym człowieczeństwa,
I człowiekiem dla innych.
Pomagać, służyć bez poniżenia,
Trwać, pamiętać żarliwie.
Kochać, dawać dużo miłości,
Żyć w zgodzie ze sobą i innymi.
Przebaczać, zapominać regularnie,
Tak jak karmi się ciało i duszę.
Być kimś dla innych,
I wskazywać, właściwy kierunek.