Szczęśliwy dom, gdzie boćki są.

Z bocianem białym związanych jest wiele baśni, przesądów i wierzeń. O jednym z nich świadczy głęboko zakorzenione wmawianie nieletnim, że zostały przyniesione przez bociana. Powrót bocianów jest utożsamiany z budzeniem się przyrody do życia po zimie. Ich pojawienie się na gnieździe w obejściu wróżyło rychłą wiosnę i szczęście dla domowników.
Słowianie wierzyli, że dusza człowieka po śmierci zamienia się w bociana, że ptak ten może sprowadzić nieszczęście na prześladującą go osobę, a nawet przynieść płonącą żagiew, by pomścić śmierć swoich piskląt. Bocian był więc nietykalny, czyli od dawna objęty zwyczajową ochroną. Zakazywano nawet zjadania jego mięsa.
W starożytnej Grecji wierzono, że bociany opiekują się swymi starzejącymi się rodzicami. To przekonanie było tak silne, że funkcjonowało nawet prawo zwane „pelagronia” od greckiego słowa „pelagros”, czyli bocian. Prawo to nakazywało młodym ludziom opiekowanie się starymi rodzicami.
Z zachowania bocianów wróżono też pogodę. Jeżeli latały wysoko, miało to zwiastować wczesną wiosnę lub ładną pogodę, jeżeli nisko – późną wiosnę i brzydką pogodę.
Powszechnym wierzeniem jest pewność, że tam, gdzie się gnieździ bocian, będzie się szczęśliwie działo. W innej wersji jest to przekonanie, ze bociany zakładają gniazda w gospodarstwach dobrych, uczciwych i porządnych ludzi, gdyż jak mówi przysłowie: „Szczęśliwy dom, gdzie boćki są”.

Autor: Magdalena Berez
________________________________________
https://www.youtube.com/watch?v=zYsy0PlPQZg&nohtml5=False