Odludzie

Prócz tych woni, barw i blasków,

Unoszących się w przestrzeni,

Prócz szumiących śpiewem lasków

I tej świeżej łąk zieleni;



Prócz tych kaskad i potoków,

Zraszających każdy parów,

Prócz girlandy tęcz, obłoków,

Prócz natury słodkich czarów;



Prócz tych wspólnych, jasnych zdrojów,

Z których zachwyt serce piło,

Prócz pierwiosnków i powojów

Między nami nic nie było!