(0)
Czarna Kamienica we Lwowie (nazywana też Lorencowiczowską lub Anczowską od nazwisk pierwszych właścicieli) – kamienica we Lwowie, w Rynku, renesansowa, wzniesiona w latach 1588–1589 według projektu Piotra Barbona[1]. Twórcą charakterystycznej elewacji był prawdopodobnie Andrzej Podleśny.
Przebudowana w 1596 (podwyższona o dwie kondygnacje) i 1884, jeden z najcenniejszych zabytków polskiej architektury XVI w.; w latach 1926–1940 mieściła Muzeum Historyczne Miasta Lwowa, od 1940 mieści ukraińskie Muzeum Historyczne we Lwowie.
Kamienica została zbudowana dla poborcy ceł, Włocha Tomasza Albertiego. Wkrótce przeszła ona w ręce aptekarskiej rodziny Lorencowiczów, następnie - bogatego patrycjusza Marcina Nikanora Anczowskiego.
Od 1926 stanowi własność miasta, które umieściło w niej muzeum historyczne miasta Lwowa.
Fasada kamienicy pokryta jest diamentową rustyką z piaskowca, który poczerniał ze starości lub - według innych źródeł - został pomalowany na czarno; stąd pochodzi nazwa kamienicy[2].
Czarna kamienica jest uważana za jeden z najcenniejszych zabytków budownictwa mieszczańskiego z epoki renesansu.
