Witam wieczorową porą.

To wszystko przez ten blask księżyca...

To wszystko przez ten blask księżyca
Zniewolił ciało, umysł, duszę
Jak mgła, co mglistość swą uchwyca
Światłem spadając w serca głuszę

Otulił zmysły bladą rosą
Jak wariat tańczył na polanie
Oddając duszę leśnym głosom
Przeszedł w srebrzyste migotanie

Zwiedziony nocną wonią kwiatów
Zasnął, wtulając głowę w trawę
A my, przybywszy z innych światów
Skradliśmy mały srebra skrawek

I nie żałuje nikt kradzieży
Chociaż niepokój drży w źrenicach
Lecz mimo, że nikt nie uwierzy
- To wszystko przez ten blask księżyca...

aut. nieznany