PIZA

Teraz czas na Baptysterium

Trzeci człon katedralnego zespołu - baptysterium - nosi piętno kilku stylów. Pękata bryła budowli i jej przysadziste proporcje to dzieła architektury romańskiej, zdobiące elewacje pinakle i trójkątne szczyty są dziedzictwem gotyku, wewnątrz zaś dostojny rytm półkolistych arkad zapowiada nadejście renesansu. Wznoszenie baptysterium, po 130 latach prac, doprowadzono do końca około roku 1280. W ostatnim etapie budową kierowali Nicolo Pisano i jego syn Giovanni - oni też, razem z uczniami, są autorami rzeźb zdobiących baptysterium. Znaczna część oryginalnej dekoracji została przeniesiona do katedralnego muzeum, a na elewacjach pojawiły się wierne, współcześnie wykonane kopie. Czerwono-białe pokrycie kopuły nawiązuje do barw republiki pizańskiej. W ascetycznym wnętrzu zwraca uwagę basen chrzcielny z połowy XIII w., zwieńczony postacią św. Jana Chrzciciela, oraz ambona Nicola Pisana z 1260 r., ozdobiona reliefami. Dzieło jest uznawane za najwybitniejszy przykład protorenesansu w rzeźbie włoskiej. Artysta pozostawał pod wyraźnym wypływem sztuki starożytnej: w scenie pokłonu Trzech Króli Madonna wygląda jak dostojna rzymska matrona, a brodaci królowie przypominają antycznych filozofów. Z kolei wśród podtrzymujących pulpit postaci, wyobrażających chrześcijańskie cnoty, można odszukać muskularną figurę Herkulesa, symbolizującą Męstwo.