Wiewiór

Ma na imię Zając.
Kiedy go poznaliśmy, nie miał już swojej kity. To było sześć, siedem lat temu. Jego bieg przypomina szybkie kicanie zająca.
Jest to niesamowicie żywotny wiewiór. Silny i sprytny. Pod jego kontrolą był bardzo duży obszar, większy, niż u innych wiewiórek. Spotykałam go nieraz daleko od jego terytorium. Szukał chyba najlepszego jego zdaniem miejsca do życia.
Wybrał dobrze. Zamieszkał na granicy domów i parku.
Na swoje imię reaguje błyskawicznie. Wystarczy zawołać: Zając! Pędzi niemalże łapek nie gubiąc :)
To imię kojarzy mu się na pewno z pełnym brzuszkiem i zapasem orzeszków do zakopania na czarną godzinę :)
Na pewno gorzej mu się żyje niż pozostałym. Nie może śmigać swobodnie po gałązkach drzew, bo ogon stanowi balans a on jest go pozbawiony, pozatym jest to również kołderka na chłody.
Przed każdą zimą martwię się o niego ale to jest twardy zawodnik, radzi sobie. Jak? Nie mam pojęcia.
Zając, mój malutki przyjaciel :))

Pozdrawiam serdecznie :)

dodane na fotoforum:

• Wiewiórki