(1)
Mieszczanie sandomierscy zajmowali się głównie handlem ponadregionalnym, a podstawowym źródłem ich zasobności były korzyści związane ze spławem wiślanym i usługami portowymi. Zasobność sandomierskich mieszczan była wyraźnie widoczna tylko w liczbie i wyglądzie kamienic mieszczańskich, ale również ratusza i innych miejskich obiektów. Wydatki na przebudowę miasta, koszty licznych procesów prowadzonych w obronie przywilejów i dochodów, a także podatki miasta na rzecz państwa stanowiły poważne obciążenie dla jego mieszkańców. O ile powinności mieszczan na rzecz miasta stanowiły cześć jego dochodów, to ciężary państwowe ponosili bezpośrednio mieszczanie i chłopi wsi miejskich. A świadczeń takich było niemało. Czynsz z gruntów miejskich wynosił 64 zł rocznie. Dalsze 84 zł stanowił podatek podwodowy. Sandomierzanie płacili ponadto podatek szosowy. Do skarbu starościńskiego trafiały dochody z młynów. Starosta pobierał także opłaty targowe i jarmarczne, opłaty z paśnego od wołów pędzonych przez miasto. Czynsz płacili sandomierscy rzeźnicy.
dodane na fotoforum:
