(4)
Za sprawą Stanisława Staszica i jego rozprawy " O ziemiorództwie gór dawnej Sarmacji, a później Polski" książę Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki, ówczesny Minister Skarbu Królestwa Polskiego postanowił uruchomić produkcję soli z solanki i nakazał zbadać źródła ciechocińskie. Przedsięwzięcie to inspirował działacz gospodarczy, mineralog Konstanty Leon Wolicki. W 1823 r. zawarł on umowę z dawnym właścicielem ziemskim z Ciechocinka Józefem Zawadzkim. Zakupił od niego dwie włóki ziemi ze źródłami solankowymi i rozpoczął ich badania. W 1825 r. Wolicki przekazał zakupioną ziemię ze źródłami bezinteresownie Skarbowi Królestwa Polskiego i podjął się obowiązku wybudowania na swój koszt warzelni soli. Profesor Akademii Górniczej w Kielcach inżynier Jakub Graff sporządził projekt technologiczny i budowlany zakładów warzelni soli wraz z tężniami do stężania solanki. Budowa rozpoczęła się w 1824 r. i miała trwać dwa lata, ale ze względu na różne trudności i wybuch powstania listopadowego prace przedłużyły się . W 1828 r. powstały dwie równoległe do siebie tężnie ( prostopadłe w stosunku do kierunków wiatru), trzecią ukończono w 1859 r. W 1832 rozpoczęła się pełna eksploatacja warzelni soli. Nikt wtedy jeszcze nie przewidywał, że produkcja soli do celów jadalnych zostanie szybko wyparta przez zastosowanie solanek do celów leczniczych.
