Tak bardzo chciałbym tak cholernie beztrosko być szczęśliwa jak wtedy, gdy zrobiłam to zdjęcie. Nie widziałam się z nim miesiąc. I znowu nie przyjechal..wariuję z rozpaczy. A potem jeszcze tamto. Usłyszałam słowa, które bolą, których nigdy nie chciałam usłyszeć i których się nie spodziewałam... Nie od niej. Przepraszam. Jestem beznadziejna. Jestem złym człowiekiem. Szkoda, że nie powiedziala mi tego wcześniej... Może teraz byłoby inaczej. I najgorsze jest to, że nie mogę zaprzeczyć. Potrafię innym wytykać błędy a nie widzę swoich, którymi raniłam najbliższe mi osoby...Przepraszam. Chociaż to i tak za mało.