Wolność turysty…

Nie zawsze swobodnie można było wędrować po Karkonoszach , tuż po wojnie ograniczenia były olbrzymie, no cóż czasy się zmieniły tylko Góry Olbrzymie pozostały prawie niezmienione. Warto o tym pamiętać i docenić wolność turysty i respektować drobne ograniczenia które mają służyć ochronie tego pięknego zakątka…


„Władze w Warszawie uznały w 1946 wszystkie schroniska w Sudetach za państwowe i przekazały je (oprócz karkonoskich) Polskiemu Biuru Podróży Orbis, które jednak nie wykazało nimi dużego zainteresowania. W 1949 było w Sudetach o 48 schronisk więcej, niż w roku 1985. Część spłonęła (schr. Bronka Czecha na Polanie, schr. przy Przeł. Kowarskiej, Puchaczówka, Różanka w Górach Kaczawskich) i nie została odbudowana, Kwarc na Wysokim Kamieniu w Górach Izerskich - aktualnie odbudowywany, część przekazano innym instytucjom (Rozdroże Izerskie, Kamieńczyk, Grzybowiec nad Jagniątkowem, Orlinek w Karpaczu, pod Śnieżką (strażnica Wojska Ochrony Pogranicza), na Chełmcu (wieża widokowa), pod Wielką Sową, 4 obiekty w Sokolcu, Kozia Hala i Orlica w Zieleńcu – zostały strażnicami Wojska Ochrony Pogranicza (WOP). Od 1951 zaczęło je przejmować Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze (PTTK powstałe w 1950 z połączenia PTT i PTK - Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego). Turystyka w l. 40 napotykała mur oporu obowiązujących przepisów. W IV 1947 WOP zakazał fotografowania w całym pasie przygranicznym oraz wędrowania pojedynczym osobom. Tworzono grupy wycieczkowe, które prowadzili przewodnik PTT lub PTK oraz żołnierz z karabinem.

Wyśmiewała to prasa (np. Słowo Polskie z 28 IV 1947 pod tytułem Nóż w plecy turystyce dolnośląskiej: „Rygor oczywiście wojskowy. Godz. 10, dwuszereg, baczność, w lewo zwrot! w góry marsz! Powrót punktualnie przed 16. Ciekawe, co na takie zarządzenie powiedzą nasi cudzoziemscy goście i czy nie przejdą gremialnie do Czech, gdzie tysiące turystów spaceruje spokojnie samotnie i w grupach, jak się komu podoba, fotografując wszystkich i wszystko”. Szlak graniczny w Karkonoszach został jednak szybko dla Polaków zamknięty, oprócz ściśle kontrolowanych wejść na Śnieżkę. Czechów z kolei nie wpuszczano na odcinek od Przełęczy Karkonoskiej do Śląskiego Domu. Trwało to do 1956. Potem wzdłuż granicy w Karkonoszach prowadziły dwa jednakowo znakowane szlaki: polski i czeski. W 1961 na mocy konwencji turystycznej otwarto jeden wspólny szlak (wytyczony naprawdę już w l. 80. XIX w.) i nazwano go Drogą Przyjaźni Polsko-Czechosłowackiej. Jednak konwencja udostępniała go tylko obywatelom PRL i CSRS.”

Witold Papierniak – „Historia turystyki w Sudetach”

https://www.youtube.com/watch?v=R2CE9MZXnnw

Indianie z Ekwadoru w Karpaczu.... nagranie DVD z 2005 (wraz z kolegą Darkiem realizowaliśmy te teledyski w Karkonoszach, do dzisiaj je sprzedają na płytach i czasami pojawiają się w sieci)

foto – punkt widokowy w okolicach Zamku Chojnik tuż po wschodzie słońca 8/2011

https://www.youtube.com/watch?v=pdmrydugv7Y