Biecz

Na zachodniej pierzei rynku stoi Kamienica Chodorów. Jest to jedna z ciekawszych kamienic mieszczańskich, z zabytkową sienią zajezdną. O artystycznych walorach kamienicy świadczy gotycki wątek murów, piwnice z tego samego okresu oraz liczne renesansowe portale.

Według podań jest to kamienica należąca niegdyś do Zbója Becza – legendarnego założyciela miasta. Był to bogaty rycerz, który brał udział w wyprawach krzyżowych. Często napadał na bogate karawany, zabierał naczynia, biżuterię oraz złote i srebrne monety, a niewolników przewożonych karawanami puszczał wolno. Raz zdarzyło się, że uwolnił dziewczynkę, sierotę o imieniu Bietka. Zdecydował się zaopiekować nią. Był jednak groźnym zbójcą i bojąc się o wychowanie dziewczynki, oddał ją na dwór książęcy. Prosił jednak Bietkę, aby o nim nie zapomniała.

Kupcy skarżyli się księciu, że są często napadani, a najczęściej przez Becza. Książe nakazał więc go złapać. Wykorzystano fakt, że Becz często się modlił. W czasie modlitwy otoczono go i pojmano - Becz bez zbroi i miecza był bezbronny. Książe skazał go na karę śmierci przez ścięcie. Gdy kat szykował się do wykonania wyroku, wśród gapiów powstało zamieszanie. Przeciskała się bowiem przez tłum piękna młoda dziewczyna z białą chustą. Wbiegła na podwyższenie, na którym na śmierć oczekiwał Becz, zarzuciła mu chustę i krzyczknęła: "mój ci on" - tym samym Becz stał się wolny. Dziewczyną okazała się Bietka, a Becz w ramach skruchy wszystkie swoje dobra rodowe i łupy przeznaczył na wybudowanie nowego miasta. Książę zapytał, gdzie to miasto chciałby wznieść. Becz pragnał, aby miasto powstało na wzgórzu, nad rzeką Ropą, bowiem było to miejsce, gdzie uratował Bietkę i zwrócił jej wolność. Książę wydał akt lokacyjny miasta, które od imienia Becza po dziś dzień zwie się Biecz.