Oława:)

https://www.youtube.com/watch?v=4rJvCyZGHaA
Nie szlochaj, stojąc nad moją mogiłą wytrwale,

Bo tam mnie nie ma, ja nie śpię wcale.

Jestem wiatrem, który wieje w szczerym polu poprzez knieje.

Jestem słońca odblaskiem na zbożu,

Małym deszczykiem w jesiennym przestworzu.

Gdy się przebudzasz ze snu o świcie,

Ja cię pobudzam i wskrzeszam życie.

Poprzez okrężne ptaków latanie

I gwiazd o zmroku migotanie.

Nie płacz, stojąc nad moją mogiłą wytrwale,

Bo tam mnie nie ma, nie umarłam wcale.
Mary Elizabeth Frye, 1932, tłum. Halina Arendt