Sezon polowania rozpoczęty

Dionaea muscipula ‘Red Dragon’

Muchołówka spośród wszystkich roślin mięsożernych wykształciła najbardziej spektakularny mechanizm łowienia zdobyczy. Pułapkę tworzą dwie połówki liścia na krawędziach których wyrasta szereg długich mięsistych rzęsek. Wewnętrzne części każdej połówki wyposażone są w trzy, czasem cztery włoski czuciowe zwane receptorami. Zwabiony wydzielanym nektarem owad w pierwszej fazie pożywia się tym nektarem, którego jest niezbyt wiele i w poszukiwaniu kolejnej porcji schodzi do wnętrza pułapki. Podrażnione jednocześnie dwa receptory, lub jeden receptor dwukrotnie powoduje, że pułapka błyskawicznie się zatrzaskuje, ale nie do końca. To jest przedziwna strategia… uwięziony wewnątrz pułapki owad mając jeszcze możliwość poruszania się próbuje bezskutecznie się wyzwolić… Drażnione bez ustanku receptory wywołują serię elektrycznych impulsów kierowanych do korzeni, które niezwłocznie pompują do uszczelniającej się pułapki soki trawienne. Trawienie owada przebiega różnie, czasem 2 tygodnie i dłużej. Potem pułapka otwiera się ujawniając suchą chitynę… Tak się rzecz ma, gdy owad jest duży. Inaczej zachowuje się muchołówka, gdy złowi się drobna zdobycz . Nie traci ona cennej energii kalkulując wypuszczeniem mało wartościowego pożywienia. Ilość cykli otwierania i zamykania zwykle ograniczona jest do kilku – potem mimo, że receptory są drażnione, pułapka nie reaguje. Dlatego nie warto drażnić pułapek dla zabawy, ponieważ utraci ona zdolność do polowania… po prostu nie pozwala się bez przerwy oszukiwać…