Wrocław

W oddali, w samym centrum: kościół św. Elżbiety.

Potężny gotycki kościół św. Elżbiety we Wrocławiu powstał w 2. połowie XIV w. (wcześniej istniała tu świątynia krzyżacka). Od funkcji, którą pełnił, nazywa się go też garnizonowym. W 1976 r. zniszczył go pożar – odbudowę zakończono ponad 20 lat później. Świątynia ma charakterystyczną wieżę, zwieńczoną hełmem o renesansowej formie. Z wysokości ok. 90 m można z niej podziwiać panoramę miasta (niestety, nie ma windy, więc okupione jest to pewnym wysiłkiem). Początkowo wieża miała wysokość 130 m i zaliczano ją do najwyższych na Śląsku, ale w 1529 r. została zniszczona przez wichurę. Ponieważ podczas tego zdarzenia nie zginął żaden człowiek, powstała legenda, że podtrzymywały ją anioły. Relief przedstawiający tę scenę znajduje się na zewnętrznej ścianie świątyni. Budynek kościoła ocalał podczas II wojny światowej, jednak po wojnie kilkakrotnie płonął. Bezpowrotnie zostało wtedy zniszczone jego zabytkowe wyposażenie, przede wszystkim największe i najpiękniejsze na Śląsku barokowe organy, dzieło Michaela Englera. Zachowała się kolekcja epitafiów pochodzących z różnych epok – od średniowiecza do klasycyzmu. Można rzec, że kościół stał się mauzoleum najznamienitszych wrocławskich obywateli.