Żonkile

Wiosenne żonkile, radości tyle,
uprzyjemniały mi chwile.
Jak widać niezbicie,
walczą o swoje, ze mną bycie.
Czuję jeszcze ich woń w zachwycie,
i żółte nabrzmiałe kwiecie.
Mimo, iż od serca dane,
przez czas zostały pokonane!

Com mogła, dla nich uczyniła,
radowałam się ich byciem.
Utrwaliłam piękne kwiecie.
Dowód to pewny niezbicie-
wiersz i obraz, w myśl się wplecie.
Wspomina tajemniczo, acz w zachwycie
od kogo zostały podarowane.
Chwile te, nie zostaną zapomniane!

dodane na fotoforum: