KWICZOŁ

SPOSÓB ODŻYWIANIA
roślinożerne/mięsożerne
Gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny drozdów (Turdidae) wielkości kosa, o nieco dłuższych skrzydłach. Obie płci ubarwione podobnie, samce jedynie nieco intensywniej. Charakterystyczne, trójbarwne upierzenie: szara głowa i kark, brązowy grzbiet i wierzch skrzydeł oraz czarnobrunatny ogon. W locie widoczny biały spód skrzydeł, wyraźnie odcinający się od szarego kupra i ciemnego ogona. Pierś żółtawa lub pomarańczowa, brzuch biały. Na piersi i bokach gęste czarne kreskowanie, plamy mają kształt grotów. Dziób u samców w szacie godowej żółty, a w szacie spoczynkowej ciemnieje na czubku i z wierzchu, upodabniając do dziobów samic i młodych. Wokół oczu i dzioba zaczernienie, różnej wielkości i intensywności. Młode mają z wierzchu bardziej jednolite, brązowawe upierzenie z jasnym kreskowaniem.
Rozmiary: długość ciała ok. 24–27 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 39–43 cm, masa ciała ok. 80–140 g.
Jego głos to charakterystyczne, skrzeczące "czak czak czak", podobne nieco do głosu sroki. W locie odzywa się miękkim, zduszonym "łiii.." (od tego kwiczącego głosu pochodzi polska nazwa ptaka). Śpiew szorstki, świergoczący, pozbawiony melodii. Śpiewa siedząc lub w locie.https://natura.wm.pl/zwierzeta/235/Kwiczol