Trzech Króli.

Dary Trzech Króli

Trzej Mędrcy szli wytrwale, z wiarą, że poznają przyczynę pojawienia się nowej gwiazdy i doszli do Chrystusa, Światła Najwspanialszego, odkryli, że jest to Ktoś nadzwyczajny i, jak mówi Ewangelista, \\\"otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę\\\" (Mt 2,11).
ZŁOTO - od dawien dawna symbolizuje boskość. Jego kolorem twórcy ikon zaznaczali to, co pozaziemskie. Św. Grzegorz Wielki, nawiązując do zdarzenia w Betlejem, stwierdził: \\\"My również składamy nowo narodzonemu Panu złoto, uznając Go za Króla Wszechświata\\\".
Chemicznie na złoto nie działa ani woda, ani powietrze. W niewielkich ilościach występuje w przyrodzie w stanie tak zwanym rodzimym. W śladowych ilościach znajduje się w naszych tkankach i krwi. Największe stosunkowo skupiska złota znajdują się w tzw. \\\"żyłach\\\", które tworzy rozpalona magma, przedzierająca się szczelinami ku powierzchni ziemi. Wypłukane z nich złoto woda roznosi w postaci drobnych, czystych pyłków, gdyż prawie nie łączy się ono chemicznie z innymi pierwiastkami. Gromadzi się w osadach rzecznych, przedostając się do różnych skał. Tysiące kilometrów wędrowali poszukiwacze złota w XIX wieku w Ameryce, by zdobyć kilka jego grudek.
Złoto kojarzy się z dostatkiem, bogactwem, zamożnością, lecz często są to jedynie pozory, co potwierdza stare przysłowie: \\\"nie wszystko złoto, co się świeci\\\".
Dla Żydów złoto było symbolem Boskiego Światła i przymiotów Boga. Chyba dlatego świątynia Salomona w Jerozolimie błyszczała od złota.
KADZIDŁO - należy do najstarszych symboli uwielbienia Boga. Bóg sam powiedział do Mojżesza: \\\"Potem wystawisz ołtarz z drzewa akacjowego dla spalania kadzidła (...) Każdego zaś ranka będzie spalał Aaron na nim wonne kadzidło, gdy będzie przysposabiał lampy do świecenia. A gdy Aaron zapali o zmierzchu lampy, zapali również kadzidło, które będzie spalane ustawicznie przed Panem poprzez wszystkie wasze pokolenia\\\" (Wj 30,1-8).
Kadzidło pozyskuje się z wielu drzew i krzewów. Przede wszystkim z kadzidłowca, niewielkiego krzewu o pierzastych liściach. W korzeniach drzewa występują bardzo liczne przewody żywiczne, z których po nacięciu pnia i gałęzi wycieka szybko zastygająca żywica. Otrzymuje się z niej kadzidło, nazywane olibanem. Składa się ono z drobnych ziarenek, jasnożółtych lub różowych, o gorzkim smaku i balsamicznym zapachu. Dawniej kadzidło produkowano głównie w arabskiej Sabie, chociaż znano je też w Abisynii i Indiach. W Polsce, często do kadzidła dodaje się naszą żywicę, którą wraz z innymi domieszkami spala się w kadzielnicach w czasie uroczystych nabożeństw.
Wartość kadzidła wiąże się z rolą, jaką miłe wonie odgrywały w życiu i kulcie religijnym Wschodu, a także u Greków i Rzymian, którzy często okadzali mieszkania, by usunąć z nich przykry zapach. Kadzidła spalano też podczas pogrzebów.
Okadzanie było wyrazem hołdu dla bóstw w świątyniach pogańskich. W dymie idącym w górę dopatrywano się łaskawości bóstwa.
W religii żydowskiej i w chrześcijaństwie pojmowanie symboliki kadzidła uległo zmianie, ale wonne obłoki nadal zachowały znaczenie dążenia wzwyż, uduchowienia, ofiary i hołdu zanoszonych do Boga przez modlitwę.
MIRRA - jest znakiem nieśmiertelności Pana. Egipcjanie używali jej do balsamowania ciał. Żydzi - jako dodatku do świętego oleju. Mirra, wonna żywica w proszku o gorzkim smaku, często wymieniana jest w wersetach Pisma Świętego. Uzyskuje się ją z różnych gatunków drzew balsamowych. W postaci płynnej była w starożytności lubianym kosmetykiem i lekarstwem na stany zapalne i trudno gojące się rany.
Drzewa i krzewy, z których się ją pozyskuje, rosną na wybrzeżu Afryki Wschodniej, w Etiopii, Arabii Saudyjskiej, Jemenie i w północnych Indiach. Mirra służyła też jako środek odurzający i może dlatego Zbawiciel nie przyjął jej, gdy podawano Mu ją wraz z winem podczas męki na krzyżu (por. Mk 15,23). Mieszanina mirry i aloesu służyła do namaszczenia ciała Chrystusa po zdjęciu Go z krzyża (por. J 19,39).

dodane na fotoforum:

• Tylko święta
• Tylko od ulubiony po