Pomnik psa Dżoka

c.d. z dnia wczorajszego.....

Zaufał tylko jednej osobie. Była to starsza pani mieszkająca w okolicy, która systematycznie przynosiła mu pożywienie, pani Maria Miller. Nie była osobą zbyt dobrze sytuowaną, ale dzieliła się z Dżokiem tym co miała. W ten sposób Dżok, nie opuszczając swego miejsca na Rondzie przetrwał, mimo czasem dochodzących do minus 30 stopni mrozów, zimę. Nastała wiosna. Dżok coraz bardziej zaprzyjaźniał się z panią Marią, która bywała na Rondzie parę razy dziennie i przynosiła mu jedzenie. Pani Maria przychodziła ze swym kundelkiem Kajtkiem, z którym Dżok także się zaprzyjaźnił. Najwidoczniej Kajtek, w swym psim języku, namówił Dżoka by zaufał pani Marii, bo kiedy nadeszło lato, Dżok wreszcie po równym roku codziennej warty na Rondzie Grunwaldzkim poszedł za panią Marią do jej domu i tam już zamieszkał.
Nie jest to jednak koniec opowieści o psiej miłości i wierności. Dżok mieszkał z panią Marią i Kajtkiem przez 6 lat i kiedy już wydawać by się mogło że stary pies dożyje w spokoju swoich dni, pani Maria umarła. Nie pozostawiła po sobie nic oprócz dwóch opłakujących psów. Mieszkanie należało natychmiast opróżnić. Dżoka i Kajtka zabrano do schroniska gdzie starano się znaleźć dla nich nowy dom. Nie udało się to jednak, przynajmniej w przypadku Dżoka. Pies w nocy podkopał ogrodzenie i uciekł. Jakiś czas potem znaleziono zabitego Dżoka na torach kolejowych w Borku Fałęckim.
Z inicjatywy dobrych i wrażliwych ludzi, jakich w Krakowie nie brak, powstał pomysł wybudowania, w oparciu o historię Dżoka, Pomnika Psa. Po wielu perypetiach postanowiono projekt ten urzeczywistnić. Wybrano lokalizację – Bulwar Wiślany pod Wawelem, zaledwie kilkaset metrów od Ronda Grunwaldzkiego.
(z netu)