(11)
Dawna cerkiew greckokatolicka, położona w centrum wsi, którą zaprojektował wybitny architekt ukraiński Wasilij Nahirnyj. Cerkiew została oddana do użytku w 1910 r. i poświęcona przez biskupa Konstantego Czechowicza. Ogromny, murowany obiekt wybudowany w neoklasycystycznym stylu z wielką kopułą przypomina nieco bazylikę św. Piotra w Rzymie. Świątynia ma wymiary: długość ok. 33 m, szerokość ok. 24 m, wysokość ok. 30 m, na szczycie świątyni znajduje się krzyż o wysokości ponad 2 m. Wewnętrzna średnica kopuły wynosi 11 m.
W czasie pierwszej wojny światowej obiekt doznał szereg zniszczeń. Gruntowna renowacja obiektu została zakończona w 1928 r, tak długi czas remontu świątyni sugeruje, że świątynia uległa w znacznym stopniu zniszczeniu na skutek działań wojennych. Jest największym takim obiektem sakralnym na terenie polskiej części Roztocza Wschodniego. W środku cztery cenne figury z XVIII w. przywiezione z Uchnowa, stojące w ołtarzu głównym. W bocznym ołtarzu od strony północnej znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, ikona z końca XVII wieku. Jeszcze do niedawna w świątyni znajdowały się dwie ikony namiestne z końca XVII w. Matki Boskiej z Dzieciątkiem i Jezusa Nauczającego. Zostały one wraz z ościeżnicami carskich wrót przeniesione na początku XX w. ze starej pochodzącej z 1638 r. drewnianej cerkwi i wstawione do ikonostasu w nowej murowanej świątyni. W ten sposób podkreślono ciągłość działania świątyń. Obecnie w obiekcie sakralnym znajduje się tylko ikona Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Została ona odnowiona, jednak przy odnowie dostosowano jej kształt do nowego obramowania oraz usunięto liczne wota, m. in. zdobiące ją korale. Druga z ikon namiestnych, przedstawiająca Jezusa Nauczającego znajduje się w Muzeum Ikon w Łańcucie. Została ona odkupiona od prywatnego właściciela. Wcześniej toczyło się wieloletnie śledztwo, które miało wyjaśnić, w jaki sposób ikona opuściła obiekt w Werchracie i dostała się w prywatne ręce. Nie jest znany autorom los ościeżnic carskich wrót, pochodzących również z II połowy XVII w. W przedsionku znajdują się dwie kamienne kropielnice pochodzące z byłego klasztoru Bazylianów. Po prawej stronie nawy wmurowana jest tablica upamiętniająca działalność św. Brata Alberta. Obok świątyni znajduje się częściowo obrobiony kamień (wykonany w dawnym przysiółku Górniki), pozostałość po rozebranej pod koniec lat 40–tych dzwonnicy o trzech dzwonach. Pozostałe kamienie, na których posadowiona była konstrukcja dzwonnicy, są złożone obok nowo wybudowanego obiektu – Domu Oazowego. Na miejscu starej dzwonnicy postawiono nową (dzwon „Brat Albert”). Obiekt otoczony nowym drewnianym płotem wsparty na starych kamiennych słupach wykutych w warsztatach bruśnieńskich. Na placu przykościelnym nagrobek proboszcza greckokatolickiego Eugeniusza Chomińskiego (1867 – 1939).
Na podstawie opracowania "Werchrata - perła Roztocza" - autorzy: Grzegorz Chmielowiec, Stanisław Wis, Marek Wiśniewski
dodane na fotoforum:
