Naparstnica purpurowa

Oryginalnie naparstnica purpurowa była stosowana jako lecznicze zioło w Irlandii, leczyła czyraki, ropienie, wrzody, bóle głowy czy paraliż. Naparstnica purpurowa zawiera glikozyd digitoksynę, którą naukowcy wyodrębnili z liści tego zioła i w obecnych czasach używa się jej jako leku nazwanego digitalisem. Jest on stosowany w leczeniu zastoinowej niewydolności serca oraz wrodzonych wad serca. Digitoksyna wzmacnia skurcze mięśnia sercowego i zwalnia bicie serca. Inny glikozyd o działaniu nasercowym wyodrębniony z naparstnicy purpurowej to digoxin, który działa jako środek moczopędny na nerki. Każdy składnik chemiczny naparstnicy purpurowej jest wyjątkowo niebezpieczny w dużych dawkach. Przyjmowanie dużych dawek może spowodować choroby zaburzenia rytmu serca, depresje, niewydolność serca jak również może wystąpić zaduszenie się.

Naparstnica purpurowa posiada całkowicie krzepiące działanie na schorowane serce. Choroba serca pogarsza się, kiedy możliwość serca w utrzymaniu normalnego krążenia obniża się. Glikozydy zawarte w naprstnicy purpurowej umożliwiają sercu silniejsze bicie, wolniejsze oraz regularne bez żądania dostarczenia większej ilości tlenu. Jednocześnie, stymuluje to produkcję moczu, która obniża objętość krwi, a tym samym zmniejsza obciążenie na serce.