to ta piekna moja fotografowana...wciaz...i wciaz13

Autor: JacAr

|I rzekli jej:
nie dla ciebie miłość cudna panienko z działu rybnego
ty z łuską przyklejoną jak woń
nie spotkasz tego jedynego!
A ona zapłakała do beczki,
w martwe się oko wpatrując śledzia|

W ogonku na poczcie
pustą przestrzeń
uczyniła
Płakała
często
boleśnie fatum
przeświadczona

Aż spostrzegła nozdrza wbite w nią uważnie

Za nimi był on
To jego widziała pakując wędzoną makrelę
To o nim marzyła wtykając ogórki w rolmopsów zwoje
On się odbijał w łuskach pstrąga, raz widziała go wśród uklejek

I on spytał pójdziemy? Tyś mnie przeznaczona!
I poszli i żyli
długo i szczęśliwie
gdy śpiewała – on mówił ma syreno jedyna
hodowali złote karpie
i miłość w swych ramionach

Zrzedły wszystkim miny
gdy już miłość miała
znalazła dobrobyt
złomowali kuter
bez żalu
ona przypominała