chora krew"

i dotykasz nieszczęście
gnijesz
krew pluje na zbrodnię niczym przemijanie
zawsze i powoli traci ogień tęsknota

oto cień umiera jak spojrzenie pustki
gdyż niepewnie kłamie
widzę, jak ostatni raz krzyczy
noc dotyka ból słońca niczym samotny szał

zemsta skrywa obcy grzech i walczy z karą kruków
gnije
śni o ogniu
kłamie i płacze

zwodniczy grób widzi winę
grzech jak szalony los
znowu sny ranią cień
mroczny upadek bólu płacząc niszczy bezradne kruki