Czeczotki

przy polnej drodze było ich kilka sztuk, co chwilę się podrywały chwilę posiedziały na pobliskim drzewie i wracały.

Czeczotka (Carduelis flammea) to pięknie ubarwiony ptak, którego łacińska nazwa odwołuje się do ognia (łac. flamma), z którym kojarzy się jaskrawoczerwona pierś samca w okresie godowym. Czeczotki są w Polsce chronione, i nic dziwnego. Okazuje się bowiem, że łącznie gniazduje u nas zaledwie ok. 100 par lęgowych. O wiele częściej zaś możemy obserwować okazy zimujące w naszym kraju lub przez niego przelatujące. Długość ciała 11,5-14 cm, masa ciała 9-13 g. Samiec w szacie godowej ma różową pierś i gardło oraz karminową plamę na czole. Ubarwienie brązowoszare z brunatnymi smugami na grzbiecie, kuper jaśniejszy, kreskowany. Na skrzydle dwa wąskie, białawe paseczki. Samica bez barwy różowej w upierzeniu. Dziób krótki, żółtawy. W Polsce regularnie spotykana na przelotach (IV i IX-X) i zimą, ponadto skrajnie nielicznie gnieździ się w Sudetach, Tatrach i na Pomorzu. Zamieszkuje górskie bory, przy górnej granicy lasu, nadmorską kosodrzewinę, zimą spotykana na terenach otwartych. Gniazdo zakłada na drzewach. W okresie V-VII składa 4-6 jaj, które wysiaduje wyłącznie samica przez 10-12 dni. Wyprowadza dwa lęgi w roku. Pożywienie: nasiona, wiosną głównie owady. Liczebność w Polsce szacowana na 120-200 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
https://www.encyklopedialesna.pl/haslo/czeczotka/