Boczniaki

BOCZNIAK OSTRYGOWATY
(uboczne użytkowanie lasu), Pleurotus ostreatus (Jacq.) Quélet, gatunek grzyba występujący na żywych i obumierających drzewach liściastych - w lasach, parkach i zadrzewieniach - oraz na martwym drewnie. Owocniki pojawiają się późną jesienią, od października do grudnia, a podczas łagodnej zimy – nawet do wczesnej wiosny. Występują gromadnie, dachówkowato, ułożone na podobieństwo kolonii ostryg (stąd nazwa). Kapelusz ma kolor popielaty, szaroniebieskawy lub szarobrązowy. Jego kształt jest muszlowaty, łopatowaty, o średnicy do 20 cm. Powierzchnia kapelusza jest gładka. Blaszki są białawe lub szarawe, gęste, przy trzonie zbiegające. Trzon jest krótki (do 5 cm), boczny, białawy, pełny. Często trzony skupienia owocników są na dole zrośnięte. Miąższ owocników jest biały, soczysty, u starszych okazów łykowaty, nie zmieniający zabarwienia, o łagodnym smaku i słabym zapachu. W Polsce boczniak znany jest tylko dzięki uprawie (uprawia się go na drewnie, trocinach, słomie, i innych podłożach), natomiast w lesie – mimo pospolitego występowania – praktycznie nie jest zbierany. Jest to smaczny i wartościowy gatunek, nadający się m.in. do duszenia, smażenia, marynowania oraz jako grzyb domieszkowy.
https://www.encyklopedialesna.pl/haslo/boczniak-ostrygowaty/