Pierwszy etap rozwoju Łodzi nastąpił po 1821 r. gdy niewielka rolnicza mieścina została zaliczona do rzędu miast fabrycznych. Powstało wtedy Nowe miasto, tam gdzie obecnie Plac Wolności, osada fabryczna Łódka wzdłuż Piotrkowskiej i posiadła wodno-fabryczne wzdłuż rzeczki Jasień. W drugim etapie regulacji jesienią 1839 i wiosną 1840 włączono do miasta 467 ha lasu obrębu Łódź z leśnictwa rządowego Łaznów. Powstała tzw. Nowa Dzielnica, osią której była ulica Widzewska obecnie Kilińskiego. Oprócz miejsca pod nowe fabryki, plan przewidywał też pewne udogodnienia cywilizacyjne: rynki, cmentarz, strzelnicę i wspaniały ogród spacerowy obszerny na 36 morgów, 126 prętów (Flat 1853), wg dzisiejszej miary było to ponad 20 ha. W ten sposób takie drzewa wyrosłe gdzieś w połowie XVIII wieku stały się tworzywem parku w którym wypoczywały i bawiły się pokolenia łodzian.