Ni przypiął, ni przyłatał...

...jest to zdjęcie, do tego co chcę napisać. A powody jego zamieszczenia są dwa:
-po pierwsze: w garnku się coś zagotowało i \\\\\\\"wcięło\\\\\\\" cały wczorajszy wpis pod drugim wczorajszym zdjęciem, nawet gdybym dziś uzupełnił - nikt by nie przeczytał;
-Po drugie : jestem pełen podziwy dla spostrzegawczości i przenikliwości naszej koleżanki wydry, która napisała tak: Dziwne wrażenie sprawia częściowy wystrój wzdłuż budynku ,bogate zdobienie kończy się i razem z główną fasadą tworzy jakby plaster ,tylko go odciąć.
Brak czasu ,pieniędzy ,od początku taki zamysł ?
Inna sprawa ,że gdyby to bogate zdobnictwo obejmowało obie ściany
byłby nadmiar.
Odpowiadam: Pałac Goldfedera był zbudowany na wąskiej działce, po sąsiedzku stał parterowy dom tkacza Werschytskiego. Dlatego ściana pałacu wraz z północną oficyną była kompletnie goła wyjąwszy kilka okien na poziomie pierwszego piętra. Mieściło się tam mieszkanie rodziny Goldfedera, bo przecież w sali balowej się nie mieszka, tam się przyjmuje gości.
Rodzina mieszkała w pałacu aż do 1930 roku, choć po śmierci Maksymiliana w 1923 r. Dom Bankowy zamknął działalność z powodu znacznego zadłużenia i niewypłacalności firmy. W 1930 r. w drodze publicznej licytacji cała nieruchomość została sprzedana za 625 tys. zł. Towarzystwu Łódzkich Elektrycznych Kolei Dojazdowych (tramwaje podmiejskie). W oficynie ulokowały się biura, a na piętrze z frontu urzędowała dyrekcja. Parter po dawnym kantorze wydzierżawiono Łódzkiej Kasie Oszczędności. Mieszkanie po Goldfederach zajął ówczesny dyrektor Towarzystwa inżynier Wiesław Gerlicz - to kolejna ważna postać związana z tym pałacem! Dziś powiem tylko tyle, że był to przedstawiciel zupełnie innego pokolenia. Gerlicz to człowiek czasów, gdy liczyły się już przede wszystkim wykształcenie , fachowość i rzetelność. I oto krótko przed II W.Św. Towarzystwo wykupuje sąsiadującą posesję, burzy stary dom i towarzyszące mu obiekty gospodarcze... i oto ukazuje się naga prawda, dwie długie , puste ściany oficyn i trawka między nimi. Jakie były zamiary Towarzystwa nie wiemy. Taki stan utrzymuje się przez całą okupację, gdy w pałacu działają te same instytucje, tylko pod niemiecki kierownictwem. Dopiero po wojnie w okolicach roku 1952 utworzono pasaż, który obecnie nosi nazwę pasażu Rubinstejna. Wtedy też zdecydowano o przebiciu w elewacji północnej budynku nowych okien. Ścian północna otrzymała dekoracyjny wystrój nawiązujący do form fasady, choć okna piętra ujęto poza skrajnymi osiami prostszymi obramieniami, Elewacja stała się dzięki temu ozdobą pasażu. Pokażę go gdy się zazieleni i opiszę jego historię. Dziś tyle - konkurs dodatkowy, dla łodzian, choć nie tylko, bo ten budynek już u mnie był - skąd pochodzi ten szczegół fasady?