Famuły - domy w których mieszkali pracownicy...

... Poznańskiego, przypominają koszary. Nie było tu luksusów, rodzina dostawała do dyspozycji pokój , małą kuchnię, woda była na korytarzu, sraczyk wspólny na podwórzu. Dziś oceniamy te warunki jako prymitywne, ale dla kogoś kto przywędrował z zapadłej wsi, z jednej zapleśniałej izby, gdzie gnieździła się cała wielopokoleniowa rodzina, takie lokum to był szczyt marzeń. A jeśli dopowiemy, że za to mieszkanie płaciło się o połowę mniej niż za podobne wynajmowane gdzieś w mieście, że węgiel do ogrzewania i gotowania dawał Poznański, że dawał też różne drobne beneficja, że wdowa po śmierci męża mogła liczyć na skromniejszy, ale jednak dach nad głową, to lokum to było warte zachodu i zobowiązywało do lojalności wobec pracodawcy. Wszelkie wykroczenia nie mówiąc o udziale w strajku skutkowały eksmisją.